Świerzb jest wywoływany przez mikroskopijne roztocza, niewidoczne gołym okiem. To choroba zakaźna skóry, która rozwija się po wniknięciu samicy świerzbowca w naskórek. Pasożyty toczą korytarze w naskórku człowieka i składają w nich jaja. Objawy pojawiają się po ok 3-6 tygodniach od zakażenia (w przypadku pierwszego kontaktu) lub szybciej, jeśli do infekcji dochodzi ponownie.
To powszechna choroba i może zdarzyć się każdemu w każdym wieku.
Objawy
- silny świąd skóry, szczególnie w nocy,
- drobne grudki, pęcherzyki lub przeczosy w miejscach drążenia kanalików – najczęściej między palcami rąk, na nadgarstkach, w zgięciach łokci, pod pachami, w okolicy pasa,
- czasem zmiany w obrębie narządów płciowych, pośladków czy na stopach.
U dzieci świerzb może obejmować też twarz, skórę głowy i dłonie.
Drogi zakażenia
- przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną (skóra do skóry) – podczas zabawy, przytulania, wspólnych gier.
- przez kontakt pośredni: używanie wspólnych ręczników, przedmiotów, odzieży, pościeli.
Świerzbowiec poza skóra człowieka przeżywa zwykle 2-3 dni, dlatego przedmioty i tekstylia mogą być źródłem zakażenia. Choroba jest spotykana najczęściej u osób mieszkających wspólnie.
Leczenie
- Leczenie polega na zastosowaniu maści lub kremów nakładanych na skórę. Ważne jest przy tym leczenie profilaktyczne wszystkich domowników, którzy mogą okazać się nosicielami choroby.
- Należy pamiętać o wypraniu pościeli, koców, ręczników, maskotek w wysokiej temperaturze minimum 60°C i dokładnym umyciu pozostałych przedmiotów.
- Rzeczy których nie można prać w wysokiej temperaturze należy szczelnie zamknąć w workach na minimum 72 godziny.
- Odkurzyć mieszkanie, szczególnie tapicerowane meble.
- Dbanie o skórę – leki przeciwświerzbowcowe często wysuszają skórę, wiec po leczeniu warto stosować łagodne kremy.
Bez właściwego leczenia istnieje ryzyko przewlekłego świądu i zakażenia bakteryjnego.
Co zrobić gdy podejrzewasz świerzb:
- Zostań w domu: Nie idź do szkoły ani pracy, aby uniknąć zakażenia innych.
- Skontaktuj się z lekarzem: Umów się na wizytę do lekarza rodzinnego lub dermatologa, który postawi diagnozę i zaleci leczenie.
- Rozpocznij leczenie: Ważne jest, aby stosować się do wszystkich zaleceń lekarskich.
Zapobieganie
- nie wycieranie się wspólnym ręcznikiem,
- nie zakładanie czyjejś czapki lub ubrań,
- nie spanie we wspólnych łózkach np. podczas nocowanek,
- częste mycie rąk i higiena całego ciała,
- częsta zmiana bielizny, pościeli, ubrania,
- dbanie o odporność organizmu.
